رژیم درمانی در نقرس

نقرس یکی از قدیمی ترین بیماری ها در تاریخ پزشکی است. نقرس بیماریی است که در آن اختلال در متابولیسم منجر به تجمع غیرعادی اسیداوریک در خون می شود. دوسوم اسیداوریک بدن درون زا است یعنی در داخل بدن و در اثر متابولیسم تولید می شود و باقی آن منبع غذایی دارد. این بیماری در مردان بیشتر از زنان دیده می شود. سندرم متابولیک که شامل چاقی مرکزی، پرفشاری خون، مقاومت به انسولین و هایپرلیپیدمی است در ۶۰% بیماران مبتلا به نقرس دیده می شود. علائم بالینی نقرس در اثر تجمع کریستال های مونوسدیم اورات در مفاصل و بافت های نرم ایجاد می شود بطوریکه حذف این کریستال ها درمان بیماری را در پی خواهد داشت.

بطور تاریخی این بیماری جزو بیماری های افراد ثروتمند قرار می گیرد که دریافت گوشت و الکل بالایی دارند. خطر ابتلا به نقرس با دریافت بالاتر گوشت قرمز و غذای دریایی افزایش می یابد اما پروتئین گیاهی این اثر را ندارد. رژیم های گیاهی مانند لوبیا، عدس و نخود خطر نقرس را افزایش نمی دهد. از سویی دیگر رژیم های سرشار از محصولات لبنی کم چرب و مکمل ویتامین C با کاهش خطر نقرس مرتبط است. مصرف قهوه و نه چای سبز با کاهش سطح سرمی اورات مرتبط است و می تواند محافظت کننده باشد. مصرف الکل بویژه آب جو خطر نقرس را افزایش می دهد. مصرف فروکتوز بویژه به صورت نوشیدنی های شیرین شده با شربت ذرت با افزایش خطر نقرس همراه است.

معمولا به این بیماران توصیه می شود وعده های متعادلی را با محدودیت در دریافت غذاهای حیوانی و آب جو، منابع فروکتوز دریافت کنند و سایز وعده ها کنترل شده و مشخص باشد. دریافت کربوهیدرات غیرپیچیده برای کاهش وزن و بهبود حساسیت به انسولین نیز توصیه می شود. مواد غذایی که در نقرس محافظت کننده هستند: محصولات لبنی (شیر یا پنیر)، تخم مرغ، پروتئین گیاهی، گیلاس و قهوه می باشند.