سالمندی

سیستم طبقه بندی که برای این گروه سنی ارائه شده است بدین صورت است: افراد ۷۴-۶۵ سال پیر جوان (Young old)، افراد ۸۴-۷۵ سال پیر (Old) و افراد ۸۵ سال و بالاتر پیرترین (Oldest old) نامیده می شوند. عواملی مانند ژنتیک، بیماری، عوامل اقتصادی-اجتماعی و شیوه زندگی چگونگی فرایندهای پیری را در هر فرد تعیین می کنند. تاکید بر تغذیه جهت ارتقای سلامت و پیشگیری از بیماری هیچگاه دیر نیست. غذا و تغذیه به کیفیت زندگی فیزیولوژی، روانی و اجتماعی فرد کمک می کند. با افزایش سن ترکیب بدن تغییر می کند. توده چربی و چربی احشایی افزایش می یابد و توده عضلانی کاهش می یابد. افزایش وزن یا چاقی و کاهش توده عضلانی با یکدیگر سبب کاهش فعالیت جسمی شده که سبب پیشرفت تحلیل عضلات می گردد. اثرات عدم فعالیت عبارتند از افزایش خطر بیماری های قلبی عروقی، پرفشاری خون، دیابت، اختلالات لیپیدی، چاقی، اضافه وزن و در نهایت افزایش میزان مرگ.

تغییرات در رابطه با سن در حس چشایی، بویایی و لامسه می تواند سبب کاهش اشتها، انتخاب های نامناسب غذایی و کاهش دریافت مواد مغذی گردد. اگرچه در برخی درجات از دست دهی چشایی و کاهش حس بویایی به سالمندی نسبت داده می شوند، بسیاری از تغییرات ناشی از مصرف داروها هستند. معمولا مصرف ۵قلم یا بیشتر از داروهای توصیه شده توسط پزشک و داروهای بدون توصیه پزشک رایج می باشد. اثرات این داروها در ارتباط با تغذیه مهم است. برای مثال بیش از ۴۰۰ داروی رایج مصرفی میتواند سبب خشکی دهان گردد. تهیه غذاهایی که رطوبت زیادی دارند مانند سوپ مقوی، اضافه کردن سس و پوره و خردکردن غذاها مصرف را آسان تر می کنند.در سالمندان حس چشایی و بویایی کاملا از بین نمی روند بلکه آستانه حسی در سطح بالاتری قرار دارد. یکی از خطرات اختلال در این حس ها اضافه کردن ادویه جات زیاد به خصوص نمک به غذا می باشد.

بعضی از اختلالات دستگاه گوارش ممکن است در ارتباط با سن باشد ولی قبل از نسبت دادن این اختلالات به سالمندی علت واقعی بالینی آنها باید مشخص شود. اشکال در بلعیدن غذا معمولا در ارتباط با بیماری های عصبی و سالمندی است و سبب افزایش خطر پنومونی ناشی از آسپیراسیون می گردد که عفونت ناشی از ورود غذا یا مایعات به داخل ریه می باشد. دریافت مایعات تغلیظ شده می تواند به افراد با اشکالات بلع غذا کمک نماید تا بدون هیچ خطری غذای خود را مصرف نمایند.