ویژگی های بی اشتهایی عصبی یا آنورکسیا (AN) شامل محدودیت مداوم در انرژی دریافتی، ترس شدید از افزایش وزن یا چاق شدن یا رفتاری که با حفظ وزن مناسب تداخل دارد، و اختلال در تصور فرد از وزن یا فرم بدن خود می باشد. AN می تواند به دو صورت باشد؛ محدودیت در خوردن و یا محدودیت در خوردن همراه با تلاش برای حذف اثرات غذای خورده شده بر وزن. عموما AN در نوجوانان و جوانان کم سن تر شایع است.

AN در ابتدا تنها به صورت کم وزنی ساده بنظر می رسد اما با پیشرفت بیماری علائم مختلفی مانند موهای کرک مانند، پوست و موی خشک، عدم تحمل سرما، ادم و قطع عادت ماهیانه ظاهر می شود. شدت علائم از فردی به فرد دیگر متغیر است و برحسب مدت بیماری متفاوت است. مشکلات قلبی ، گوارشی (یبوست)، استخوانی، تیروئید، کلیوی و کبدی نیز رخ می دهد.

درمان اختلالات خوردن از جمله AN چند رشته را دربرمی گیرد؛ روانپزشکی، روانشناسی، پزشکی و تغذیه. درمان تغذیه ای در AN براساس شدت سوءتغذیه، مشکلات پزشکی و روانی، مدت بیماری، تاخیر در رشد و توانایی مدیریت دوره بهبودی در خانه تعیین می شود. در بعضی موارد ممکن است درمان با بستری در بیمارستان شروع شود اما در ادامه نیاز به مراقبت های کمتری باشد و یا برعکس. هدف از درمان در AN بازگشت وزن و طبیعی شدن الگوها و رفتارهای خوردن می باشد. در این افراد بهتر است ابتدا از کاهش وزن بیشتر جلوگیری شود، سپس وزن افزایش یابد و بعد از آن وزن مناسب حفظ شود. میزان افزایش وزن معمولا بین 1 تا 5/1 کیلو در هفته می باشد. در موارد شدید بیماری سطوح سرمی فسفر، پتاسیم و منیزیم باید در 5 تا 7 روز اول روزانه چک شود و در هفته های بعدتر یک روز درمیان. همچنین سطح گلوکز خون برای کنترل هیپو یا هیپرگلیسمی باید اندازه گیری شود. بهتر است در رژیم بیمار از پروتئین هایی باارزش بیولوژیک بالا استفاده شود و تاحد ممکن از رژیم های گیاهی خودداری شود.

استفاده از مکمل های مولتی ویتامین و املاح که 100% نیازهای روزانه فرد را تامین کند ضروری است. مکمل یاری با آهن در ابتدای درمان و در موارد که یبوست دیده می شود، مجاز نیست. از آنجاییکه خطر کاهش تراکم استخوانی در این افراد وجود دارد غذاهای غنی از کلسیم و ویتامین D توصیه می شود. بهتر است در رژیم غذایی از انواع مختلف غذاها و نوشیدنی های همه گروه های غذایی استفاده شود. دل درد و مشکلات گوارشی در AN شایع است و دریافت سه وعده در روز به سختی تحمل می شود که بهتر است از میان وعده های کوچکتر و بیشتر استفاده شود. گاهی پیش می آید که بیماران احساس گناه از خوردن زیاد می کنند، دراین موارد می توان از مکمل هایی که به صورت مایع هستند مطابق با نیاز فرد استفاده کرد. مصاحبه های انگیزشی و درمان شناختی-رفتاری می  تواند در پذیرش رفتارهای تغذیه ای به آنها کمک کند.