کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) طیفی از بیماری های کبدی را دربرمی گیرد که از تجمع چربی در سلول های کبدی ایجاد می شود و منجر به فیبروز، سیروز و حتی سرطان سلول های کبدی می شود. علت ایجاد NAFLD می تواند داروها، اختلالات متابولیک مادرزادی و اختلالات متابولیک اکتسابی (مانند دیابت نوع 2، لیپودیستروفی، چاقی و سوءتغذیه) باشد. اما بیشتر از همه NAFLD با چاقی، دیابت نوع 2، دیس لیپیدمی و سندرم متابولیک ارتباط دارد. چاقی شکمی حتی در افرادی که نمایه توده بدنی (BMI) طبیعی دارند و اندام های آنها چاق نمی باشند با خطر ابتلا به NAFLD همراه است. در مرحله ابتدایی، این بیماری تنها به صورت تجمع چربی است اما با پیشرفت بیماری امکان آسیب سلول های کبد با یا بدون فیبروزه شدن سول ها رخ می دهد و می تواند منجر به بیماری مزمن کبدی و سیروز گردد. پیشرفت بیماری به سن، وجود چاقی و دیابت نوع 2 بستگی دارد.

توصیه های درمانی برای NAFLD شامل کاهش وزن، داروهایی مانند تیازولیدین دیون ها و ویتامین E می باشد. 3 تا 5% کاهش وزن می تواند تاحدودی استئاتوهپاتوز را بهبود بخشد اما برای کاهش التهاب باید بیش از 10% کاهش وزن رخ دهد. باید توجه داشت برخی روش های سریع کاهش وزن مثل جراحی و یا رژیم های بسیار سخت می تواند باعث تشدید کبد چرب شود.

الکل و کبدچرب

در مطالعات انجام شده، نقش مصرف الکل در ایجاد کبدچرب در انسان و حیوانات به اثبات رسیده است. مصرف الکل به صورت حاد یا مزمن می تواند منجر به تجمع چربی در سلول های کبد می شود و درصورت مصرف غذاهای پرچرب این حالت تشدید می شود. باید توجه داشت که عدم توجه به لزوم قطع مصرف الکل می تواند سبب تخریب جدی کبد شود. با کاهش وزن (در افراد چاق) و تغییر در شیوه زندگی مانند افزایش فعالیت جسمانی، اصلاح رژیم غذایی و قطع مصرف نوشیدنی های الکلی و کنترل دقیق قندخون با کمک پزشک می تواند در جهت درمان این بیماری نتیجه مطلوبی بدست آورد.