مقاومت به انسولین حالتی است که در آن سلول ها به صورت طبیعی به هورمون انسولین پاسخ نمی دهند. این مقاومت باعث می شود تا سلول های عضله، چربی و کبد نتوانند به آسانی گلوکز را جذب کنند. در نتیجه بدن به میزان بالاتری از انسولین نیاز دارد تا گلوکز را وارد سلول ها کند. بدون انسولین کافی گلوکز مازاد در جریان خون منجر به پیش دیابت، دیابت و سایر بیماری های جدی می شود.

دانشمندان حدود 500 بیمار را با بیماری های قلبی عروقی برای بیش از دو دهه بررسی کردند. عملکردهای شناختی با آزمودن حافظه، عملکرد اجرایی، پردازش فضایی بصری و توجه بررسی شد. افراد 15 سال بعد و سپس 5 سال بعد از آن دوباره بررسی شدند.

یافته ها نشان داد افرادی که شاخص انسولینی بالاتری داشتند در خطر بیشتری برای پردازش شناختی ضعیف بودند و کاهش عملکرد شناختی با سرعت بیشتری در آنان صورت می گرفت. در این مطالعه مشخص شد که مقاومت انسولین چه در دیابتی ها و چه در غیر دیابتی ها می تواند منجر به کاهش بیشتری در عملکرد اجرایی و حافظه گردد. براساس نتایج این مطالعه اثر مداخلاتی مانند ورزش، رژیم و داروهایی که مقاومت به انسولین را بهبود می بخشند بر عملکرد شناختی می تواند مزایایی داشته باشد که نیاز به بررسی های بیشتری دارد. نتایج این پژوهش در ژورنال بیماری آلزایمر منتشر شده است.

منبع: http://content.iospress.com/articles/journal-of-alzheimers-disease/jad161016