ویتامین E مهمترین آنتی اکسیدان محلول در چربی سلول است و نقش عمده ای در محافظت از بدن در برابر اثرات مخرب گونه های فعال اکسیژن (موادی که منجر به بیماری هایی مانند سرطان یا قلبی – عروقی می شود) دارد که بطور متابولیکی تشکیل شده یا در محیط وجود دارد. عملکرد آنتی اکسیدانی ویتامین E تحت تاثیر وضعیت تغذیه ای یک یا چند ماده مغذی دیگر مانند مس، روی، منگنز و ریبوفلاوین (ویتامین B2) دارد.

ویتامین E به دو صورت توکوفرول و توکوتری انول وجود دارد. این ویتامین تنها در گیاهان سنتز می شوند. بنابراین به طور عمده در محصولات گیاهی وجود دارند. غنی ترین منبع، روغن های گیاهی هستند. بادام، روغن آفتابگردان، روغن کلزا، مارچوبه، روغن بادام زمینی، روغن ذرت ، روغن زیتون و مارگارین به ترتیب بیشترین مقادیر ویتامین E را دارا می باشند. ویتامین E با پختن در آب ازبین نمی روند ولی با سرخ کردن غذا در روغن زیاد تخریب می شوند. نیاز به ویتامین E بستگی به مقدار مصرفی اسیدهای چرب اشباع نشده (PUFA) دارد.

شیرخواران نارس درمعرض کمبود ویتامین E قرار دارند. کمبود ویتامین E آنمی همولیتیک ایجاد می کند و  سیستم های عصبی عضلانی، عروقی و تولیدمثل را درگیر می کند و پیشرفت آن ممکن است از 5 تا 10 سال طول بکشد. معمولا کمبود آن در افرادی که سوءجذب چربی دارند دیده می شود. ویتامین E یکی از ویتامین هایی است که کمترین خاصیت سمی را دارد. انسان و حیوانات قادر به تحمل مقادیر بالای آن، حداقل 100 برابر نیاز تغذیه ای هستند. به هرحال در مقادیر خیلی زیاد مانع از استفاده از ویتامین های محلول در چربی دیگر در بدن می گردد.

ویتامین E و مغز: ویتامین E از اکسیداسیون چربی های موجود در غشا بویژه نوعی از امگا-3 به نام DHA که عمدتا در غشای سلول های مغزی وجود دارد محافظت می کند و ازین طریق در بیماری هایی مانند آلزایمر، استرس و اختلالات شناختی مفید خواهد بود. همچنین در آسیب های مغزی ناشی از سکته ها و تحلیل اعصاب یا نورودژنراسیون به عنوان مکمل قابل استفاده است و می تواند از آسیب های بیشتر جلوگیری کند.