رژیم درمانی در سندرم تخمدان پلی سیستیک

سندرم تخمدان پلی سیستیک یا Polycystic Ovary Syndrome  (PCOS) اختلالی با علت ناشناخته است که در جوامع غربی حدود ۳ تا ۱۲% از زنان در سنین باروری را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری با آمنوره (قطع خونریزی) یا سایر اختلالات در قاعدگی، عدم تخمک گذاری، بزرگ شدن تخمدان یا کیست های متعدد و ناباروری همراه خواهد بود. از علائم عمومی تر برای آن می توان به آکنه (جوش)، رویش موی زائد، تاسی مردانه، چاقی و آپنه در خواب اشاره کرد.

هایپرانسولینمی یا بالابودن انسولین (که منجر به مقاومت به انسولین می شود)، اختلال عدم تحمل گلوکز و هایپرلیپیدمی از جمله ناهنجاری ها در این سندروم است. بنابراین در این بیماری سعی بر بهبود مقاومت به انسولین و هایپرانسولینمی است که می تواند بعضی از نشانه های بیماری را کاهش دهد. مقاومت به انسولین دیده شده در این بیماری می تواند حتی درافرادی که در محدود وزنی نرمال هم قرار دارند دیده شود. در بعضی موارد PCOS با کم کاری تیروئید یا هیپوتیروئیدی همراه می شود. بنابراین بهتر است در این افراد هورمون های تیروئیدی کنترل شوند. مت فورمین دارویی است که عموما برای بهبود مقاومت به انسولین استفاده می شود و می تواند منجر به بازگشت روند طبیعی تخمک گذاری نیز می شود.

مدیریت تغذیه ای: اصلی ترین مداخله تغذیه ای در PCOS رژیم غذایی مناسب و ورزش می باشد. اصلاحات رژیمی باعث بهبود مقاومت به انسولین می شود. از جمله این اصلاحات در رژیم می توان به  محدود کردن کربوهیدرات تصفیه شده و کل انرژی مصرفی، استفاده از غذاهای پرفیبر و وعده های کوچک و متعدد اشاره کرد. بعلاوه مکمل یاری با ویتامین D، پیکولینات کروم برای بهبود تحمل گلوکز، ترشح انسولین و حساسیت به انسولین می تواند کمک کند.  درمان کوتاه مدت با N-استیل سیستئین در بعضی موارد خاص توصیه می شود. در افرادی که هیپوتیروئیدی دارند استفاده از هورمون های تیروئیدی و غذاها یا مکمل های حاوی سلنیوم و ید که می تواند به سلامت غده تیروئید کمک کند از دیگر مداخلات تغذیه ای می باشد.