غذا خوردن، تغذیه و نظریه تکاملی شناختی پیاژه

آوریل 8, 2017آذر محمدزادهتغذیه در دوران رشد۲ comments

مرحله رشد	ویژگی های شناختی	رابطه غذاخوردن و تغذیه
حسی و حرکتی ( تولد تا ۲ سالگی)	پیشرفت نوزاد از واکنش های خودکار به کودکی با واکنش های ارادی نسبت به محیط و شروع استفاده از نشانه ها و اشاره ها	پیشروی از رفلکس مکیدن به اکتساب مهارت های مستقل غذا خوردن. ابتدا غذا برای برطرف کردن حس گرسنگی مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین واسطه ای است برای کشف محیط، و فرصتی است برای تمرین مهارت های حرکتی ظریف.
پیش عملیاتی (۲ تا ۷ سالگی)	فرایند اندیشیدن درونی می شود، آن ها غیرسیستماتیک هستند و درکشان حسی است. استفاده از نشانه ها و اشاره ها افزایش می یابد. استدلال ها براساس ظاهر و از روی وقایع اتفاقی است. رویکرد کودک نسبت به طبقه بندی کاربردی و غیرسیستماتیک است. دنیای کودک به طور خودمحورانه مورد قضاوت قرار می گیرد	توجه نسبت به خوردن کاهش می یابد و نسبت به رشد شناختی، اجتماعی و زبان در درجه بعدی قرار می گیرد. غذا توسط رنگ، شکل و مقدارش توصیف می شود، اما توانایی کودک برای طبقه بندی غذاها در گروه های غذایی محدود است. غذاها به دو گروه “دوست دارم” و “دوست ندارم” طبقه بندی می شوند. غذاها می توانند به عنوان “مفید برای تو” تعیین هویت شوند اما دلایل خوب بودن آن ها ناشناخته یا اشتباه است.
عملیات عینی (۷ تا ۱۱ سالگی)	کودک می تواند هم زمان بر روی چند جنبه از یک موضوع تمرکز یابد. استدلال علت و معلولی عاقلانه تر و سیستماتیک تر می شود. توانایی طبقه بندی، طبقه بندی مجدد و تعمیم دادن ایجاد می شود. کاهش خودمحوری به کودک اجازه می دهد تا عقیده دیگری را بپذیرد	کودک شروع به درک اثرات غذاهای مغذی بر رشد و سلامتی می کند اما از چرا و چگونگی این اثرات فهم محدودی دارد. زمان وعده غذایی براساس آداب جامعه است. توسعه محیط فرصت ها را برای تاثیر بر انتخاب های غذایی افزایش می دهد، برای مثال اثر گروه همسالان افزایش می یابد.
عملیات صوری ( ۱۱ سال به بالا)	تفکر فرضی و خیالی توسعه می یابد درک کودک از فرایندهای علمی و نظریه عمیق تر می شود.	از عملکرد غذاها در سطوح فیزیولوژی و بیوشیمی می تواند مفهوم مواد مغذی را درک کند. ناسازگاری در ترکیب انتخاب های غذایی ممکن است قابل فهم گردد (یعمی آگاهی از ارزش تغذیه ای غذاها ممکن است با ترجیحات و نفوذ مواذ غیرمغذی مبارزه کند.)