اختلالات گفتاری

[av_heading tag=’h3′ padding=’10’ heading=’آپراکسی’ color=” style=” custom_font=” size=” subheading_active=” subheading_size=’15’ custom_class=”][/av_heading] [av_textblock size=” font_color=” color=”]

آپراکسی یک اختلال حرکتی گفتار است. در این اختلال پیامی که از مغز به اندام‌های گفتاری می‌رسد، مختل شده و فرد نمی‌تواند لب‌ها یا زبان خود را برای بیان صحیح واژه‌ها بطور صحیح حرکت دهد؛ اگرچه عضلات دچار ضعف نمی‌باشند. شدت آپراکسی به ماهیت آسیب مغزی بستگی دارد و ممکن است همزمان با دیزآرتری(ضعف عضلانی موثر بر گفتار) یا آفازی(مشکلات زبانی بدلیل آسیب به سیستم عصبی) رخ دهد. این اختلال هم در کودکان و هم در بزرگسالان دیده می‌شود و در کودکان با نام آپراکسی گفتار دوران کودکی شناخته می‌شود.
فردی که دچار آپراکسی است، می‌داند که می‌خواهد چه واژه‌ای را تولید کند، ولی مغز وی در هماهنگ‌کردن حرکات عضلانی مورد نیاز برای تولید آن صداها و در نهایت آن واژه دچار اشکال است؛ در نتیجه واژه‌ای کاملا متفاوت از واژه‌ای مورد نظر خود تولید می‌کند. ممکن است فرد از خطای تولیدی خود آگاه بوده و برای تولید واژه‌ی صحیح تلاش کند. این تلاش گاهی منجر به بیان واژه‌ی هدف می‌شود و گاهی مجددا واژه‌ای متفاوت از واژه‌ی هدف بیان می‌گردد.
علایم احتمالی زیر در فرد مبتلا دیده می‌شود:
 اشکال در تقلید و تولید صداهای گفتاری
 خطاهای گفتاری بی ثبات
 سرعت آهسته‌ی گفتار
 ریتم و آهنگ گفتاری مختل
 گفتار اتوماتیک بهتر از گفتار هدفمند
 عدم تولید هیچ صدایی در شدیدترین حالت اختلال
 کورمال کردن زبان و لب‌ها برای تولید برخی واژه‌ها
علت اصلی این اختلال آسیب به بخش هایی از مغز است که مسیولیت هماهنگی عضلات را بر عهده‌دارند. علت شایع آپراکسی اکتسابی سکته‌ی مغزی است. از علل دیگر میتواند به آسیب به سر، تومورها و اختلالات عصبی پیشرنده اشاره کرد.

[/av_textblock] [av_heading tag=’h3′ padding=’10’ heading=’دیزارتری’ color=” style=” custom_font=” size=” subheading_active=” subheading_size=’15’ custom_class=”][/av_heading] [av_textblock size=” font_color=” color=”]

 دیزآرتری یک اختلال حرکتی گفتار است که در آن حرکت اندام‌های دخیل در گفتار(لب‌ها، تارهای صوتی و …)، آسیب دیده‌اند. نوع و شدت دیزآرتری به ناحیه‌ی عصبی آسیب دیده بستگی دارد.

فردی که دچار دیزآرتری است، علایم زیر را نشان خواهد داد:

• گفتار ناواضح و مبهم
• سرعت پایین گفتار
• سرعت بالای گفتار با وضوح پایین
• محدودیت حرکتی در لب‌ها، زبان و فک
• ریتم و زیر و بمی غیرطبیعی صدا
• تغییر کیفیت صوتی از قبیل گرفتگی و خشونت صدا

همانطور که گفته شد، دیزآرتری بدلیل آسیب به سیستم عصبی ایجاد می‌گردد. این وضعیت ممکن است در زمان تولد و به دلایلی از قبیل فلج مغزی یا دیستروفی عضلانی و یا در طول دوران زندگی و به دلایل زیر بوجود آید:

• فلج مغزی
• سکته‌ی مغزی
• آسیب به سر
• تومورها
• پارکینسون
• ام اس و سایر اختلالات عصبی پیشرونده

[/av_textblock] [av_heading tag=’h3′ padding=’10’ heading=’لکنت’ color=” style=” custom_font=” size=” subheading_active=” subheading_size=’15’ custom_class=”][/av_heading] [av_textblock size=” font_color=” color=”]

لکنت روانی گفتار را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این اختلال در دوران کودکی آغاز شده و گاهی تا دوران بزرگسالی ادامه می‌یابد. تمام افراد در گفتار خود ناروانی‌های اندکی را نشان می‌دهند، بعنوان مثال تکرار یک واژه و یا استفاده از پرکننده‌هایی مثل “چیز” یا “هم”؛ بنابراین وجود ناروانی‌ها لزوما نشانه‌ی لکنت نیست. اما اگر این ناروانی‌ها بیش از اندازه‌ی معمول باشند، در برقراری ارتباط با دیگران اختلال ایجاد‌می‌کند.

در اغلب موارد لکنت دست‌کم بر یکی از فعالیت‌های روزانه‌ی فرد اثر می‌گذارد. موقعیتهای چالشی از فردی به فرد دیگر متفاوت است. در برخی افراد این حالت محدود به شرایطی مثل صحبت با تلفن یا صحبت کردن در جمع است و در برخی دیگر به فعالیتهای متعدد خانه، مدرسه یا محل کار.

علایم اولیه‌ی این اختلال شامل موارد زیر است:

• تکرار بخشی یا تمام واژه
• کشیدن صداها
• توقف کامل به شکل قفل یا گیر(دهان در وضعیت تولید صدا یا واژه قرار گرفته ولی هیچ صدایی تولید نمی‌گردد)
• استفاده‌ی فراوان از پرکننده‌ها از قبیل “اوهوم” و “چیز”

[/av_textblock]